Categorie: Maak kennis met

Hoe oud ben je, waar woon je en met wie?
Ik ben 75 jaar, woon weer in Oostkapelle -waar ik ook geboren ben – en ben getrouwd met Berenice Noordam, kunstschilder die in Rotterdam haar atelier heeft. Ik geniet hier van mijn pensioen terwijl Berenice nog dagelijks in haar atelier in Rotterdam werkt. We hebben twee zoons: Damiaan (35) woont met zijn Alexandra en hun zoon Thibaud (1) in Amsterdam en Gerrit (31) met zijn Marloes in Rotterdam.

Hoe lang ben je lid van het FFH?
Eigenlijk al vanaf m’n geboorte maar officieel sinds mijn 21e. Mijn vader was Administrateur, en vanaf dat ik mee kon ging ik met hem mee. Destijds waren dat nog kleine vergaderingen. In de loop van de tijd heb ik dat zien veranderen. Vroeger was een vergadering van 10 mensen veel, nu zit de zaal bomvol. Vroeger waren “jongeren” niet zo geïnteresseerd; het Fonds was een oude mannen club, maar wel gezellig. Na de vergadering kwamen familieleden bij mijn ouders logeren, dus de zondag na de vergadering was altijd druk en gezellig.

Hoe lang ben je actief binnen het FFH, en in welke functie(s)?
Ik ben vooral actief in de zin van het bijwonen van de jaarlijkse familievergaderingen. Ik ben niet zo’n vergadertijger, maar ik ben altijd bereid iets te DOEN. Zo heb ik geholpen bij de organisatie van de lustrumfeesten ter gelegenheid van het 250 – en het 255 – jarig bestaan. En ik heb wel eens in Commissie van Voorbereiding gezeten.

Wat motiveert je daartoe?
In z’n algemeenheid draag ik het fonds een warm hart toe, het is een goede instelling. Ik weet uit ervaring dat sommige mensen ongelooflijk geholpen zijn. De studentenregeling vind ik ook een hele goeie zaak.

Een ander aspect is de gezelligheid. De activiteiten van het Fonds gaan altijd gepaard met veel gezelligheid en daar houd ik van.

Verder noem ik het gekscherend wel eens de beste verzekering die er is. Voor 4 euro per jaar weet ik dat ik, mocht de nood echt aan de man zijn, een beroep op het Fonds kan doen. Dat is een geruststellende gedachte, al hoop ik er nooit gebruik van te moeten maken.

Welke memorabele momenten zijn je bijgebleven van je tijd binnen het FFH tot nu toe?
Dat betreft dus vooral de activiteiten buiten de vergaderingen om. De feestelijke reünies in de lustrumjaren. Ik herinner mij het 200-jarig bestaan, maar meer recent het 250-jarig bestaan en natuurlijk de feestelijke viering van het 255-jarig bestaan op 9 juli 2022 in Vlissingen.

Hoe zie jij de toekomst van het FFH?
Het aantal familieleden neemt toe, wat maakt dat de onderlinge band kleiner wordt. En dus neemt de anonimiteit toe, daar moeten we wellicht met z’n allen eens over nadenken.

Wat is je beroep?
Ik heb m’n hele werkzame leven (42 jaar om precies te zijn) in de logistieke wereld van de haven van Rotterdam gewerkt. Altijd leidinggevend of als lid van de directie. Ik vind het een boeiende, uitdagende en mooie wereld en heb mijn werk altijd met plezier gedaan.

Wat zijn je hobbies/interesses?
Wij wonen in de Manteling van Walcheren. Dat ligt op de Kop van Walcheren, tussen Domburg en de Veerse Gat dam. Het was ooit familiebezit tot het is verkocht aan Staasbosbeheer. Ik doe als vrijwilliger voor SBB veel onderhoud in de bossen en een eendenkooi. Dat doe ik graag en het is lekker werken in de buitenlucht.

Tevens ben ik vrijwilliger bij het Polderhuis museum in Westkapelle. Ik help o.a. met het onderhoud en bij de voorbereiding van allerlei activiteiten. Het is zinvol werk en gezellig.

En ik zing graag en ben lid van het Westkappels Koor. Dat is extra bijzonder omdat we optreden in Walcherse dracht en daarmee een traditie in ere houden. Ook heeft het Fonds bijgedragen aan het boek dat wij maakten ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan in 2022.

Wat is naar jouw mening je beste eigenschap, en wat je slechtste?
Slechte eigenschap: ik kan wel eens wat ongeduldig zijn…
Minder slecht: mijn motto is “het komt wel goed”. Ik zie het glas altijd halfvol. Ik ben een optimist op microniveau. Maar als je de krant leest is er op macroniveau op dit moment weinig reden tot optimisme.

Hoe ziet je ultieme lekker-mezelf-zijn – dag eruit?
Vroeg opstaan en de kranten lezen (op papier en internet). Een beetje in de tuin rommelen.
We wonen op 5 minuten lopen van het het strand op hoorafstand van de zee. Ik ga elke dag even naar de zee kijken. ’s Zomers even zwemmen en ’s winters wandelen.

En ik houd erg van wandelen. Ik heb samen met een wandelmakker alle eilanden van de hele provincie Zeeland afgewandeld, waarbij we het zoute water altijd zichtbaar aan de linkerschouder hielden. We hebben dat in etappes in twee jaar gedaan. Het was leuk om dat samen te doen, met z’n tweeën kom je onderweg tot mooie gesprekken. En achteraf van elke etappe een sfeerimpressie schrijven: wat zagen wij, wat viel op en welke ontmoetingen hadden wij.

Het boek “Turn Right at Land’s End” van John Merrill heeft me hiertoe geïnspireerd. Hij heeft in z’n eentje de hele Engelse kust rondgewandeld waarbij hij zelfs rivieren doorwaadde in plaats van een veerpont te nemen. Zo streng zijn wij niet geweest voor onszelf, het moest natuurlijk wel leuk blijven. En er was altijd wel een strandpaviljoen of café te vinden voor een aangename rustpauze.

Ze is waarschijnlijk de meest bekende figuur binnen het Familiefonds Hurgronje. Ze is ook de enige die geen bloedband met de familie deelt, hoewel ze inmiddels wel heel vertrouwd met ons is. Wie is die vrouw die we allemaal bij naam kennen? Wat drijft haar?

Een gesprek met Corrine, secretaresse van het fonds:

Hoe oud ben je, waar woon je en met wie?
Afgelopen 13 april ben ik 60 geworden! Ik ben geboren en getogen in Middelburg en woon nu al bijna 30 jaar in Koudekerke met mijn man Frank. We hebben 2 zoons van 22 en 26 die min of meer het huis uit zijn. Ze wonen allebei in Tilburg.

De jongste in een studentenkamer zonder wasmachine dus die komt elke 2 weken een weekend thuis en dan doe ik in 1 dag alle was voor hem. De oudste heeft sinds een jaar een vriendin en komt sindsdien wat minder vaak, maar ze komen allebei nog heel graag thuis. Als ze er zijn doen we leuke dingen samen. Ze gaan zelfs met ons mee op vakantie.

Ramon, de jongste, studeert bedrijfseconomie. Hij doet dat op z’n gemakje en als hij dit jaar niet afstudeert dan zal het volgend jaar zijn. Hij is heel actief naast z’n studie en geniet van het leven.

Sander, de oudste, is muziekdocent. Hij heeft sinds zijn tiende een passie voor gitaar. Na de middelbare school heeft hij de vooropleiding van het conservatorium in Tilburg gedaan, maar dat was iets te veel gericht op jazz terwijl Sander een echte rockliefhebber is. Omdat hij anderen ook de liefde voor muziek wil meegeven, is hij uiteindelijk naar de Academie voor Muziekeducatie in Tilburg gegaan. Sander is tevens uitvoerend muzikant en sinds 2020 de vaste gitarist van de tributeband “The Doors in Concert”. Daarmee treedt hij op in binnen- en buitenland en zijn trotse ouders staan regelmatig in de zaal!

Sinds wanneer ben jij secretaresse van het FFH?
1 oktober 2018. Ik heb dus net mijn eerste lustrum achter de rug 😉

Hoe is dat zo gekomen?
Dat is een beetje raar gelopen. Ik heb na mijn afstuderen 10 jaar fulltime gewerkt, tot de geboorte van Sander. Toen heb ik ervoor gekozen om te stoppen met (betaald) werken en me volledig op de kinderen te concentreren. Maar toen Ramon eenmaal op de middelbare school zat wilde ik weer betaald werken.

Ik heb altijd veel vrijwilligerswerk gedaan, en eigenlijk altijd als secretaris. Dat ligt me wel. Bijvoorbeeld voor de kerkelijke gebouwencommissie. Daar had ik een klik met de voorzitter, die de accountant van het Familiefonds kende. En die had gehoord dat er een vacature voor een secretaresse was. Dus ik heb een brief geschreven en werd uitgenodigd voor een gesprek. Er was nog één andere kandidaat.

Al vrij snel kreeg ik bericht dat de keuze niet op mij was gevallen, want de andere kandidaat had boekhoudkundige kennis en ervaring en die had ik niet. Dus begrijpelijk dat er voor haar werd gekozen.

Ik ben toen een opleiding gaan doen om bij het UWV te gaan werken. Maar toen ik klaar was met die opleiding werd mijn vader ziek en heb ik ervoor gekozen om hem te verzorgen tot hij overleed. Dat was in 2016.

In 2018 kreeg ik een mailtje van Titia, die refereerde aan het sollicitatiegesprek van twee jaar daarvoor. De secretaresse van het Familiefonds was inmiddels verhuisd naar Den Haag, en dus was het fonds opnieuw op zoek naar een secretaresse. Of ik nog belangstelling had.

Dit leek me leuker dan werken bij het UWV. Er volgde wederom een gesprek en we werden het eens. Ik begon met 10 uur per week, maar dat bleek al heel gauw veel te weinig. Sindsdien werk ik 20 uur per week, gemiddeld over het jaar. Er zijn periodes dat ik meer uren werk (afsluiting boekjaar in september/oktober en de organisatie van de familievergadering in december/januari), en periodes dat het rustiger is. Van Arie van der Kruk, de man van Titia, heb ik een stoomcursus boekhouden gehad en gelukkig kan ik bij hem nog steeds terecht voor boekhoudkundige hulp bij de opening en afsluiting van het jaar.

Je bent zeer toegewijd aan je werk. Wat motiveert je daartoe?
Ik vind het leuk om mensen blij te maken, daar groei ik zelf ook van. Ik ben meestal de brenger van goed nieuws en dat is heerlijk. Het slechte nieuws brengen, daar ben ik minder goed in, maar ik doe mijn best om dat dan ook zo goed mogelijk te verwoorden en uit te leggen.

Welke memorabele momenten (leuk of minder leuk) zijn je bijgebleven van je tijd binnen FFH tot nu toe?
Lastige vraag… De eerste familievergadering die ik heb meegemaakt was voor mij heel spannend. Ik had geen idee wat te verwachten, maar ik moest het wel organiseren.

Corona is memorabel. Na 2 live vergaderingen moest het nu via zoom. De familievergadering is een contractuele vergadering, dus die MOEST plaatsvinden en dat was wel spannend. Ik moest een geschikte locatie vinden terwijl alles dicht zat. Uiteindelijk heb ik een locatie gevonden die het bestuur wilde ontvangen. Maar de lunch was een probleem. We kwamen overeen dat die op de gang werd klaargezet waar we hem dan zelf moesten pakken. Het jaar daarna was het tot de dag voor de vergadering niet duidelijk of de vergadering live zou kunnen plaatsvinden. Dat was een gekkenhuis.
Het is uiteindelijk allemaal goedgekomen, en dat zijn hoogtepunten in mijn FFH carrière.

Verder een heleboel kleine dingen… Bepaalde aanvragen, goeie herinneringen. Dat motiveert enorm.

Hoe zie jij de toekomst van het FFH?
Qua administratie wordt het steeds meer digitaal. De ordners met papieren gaan verdwijnen. De Administrateuren (en de secretaresse) kwamen vroeger heel regelmatig fysiek bijeen. Dat is nu nog maar drie keer per jaar, de rest gaat via de mail.

Verder denk ik dat het gewoon doorgaat zoals het nu is. Weldadigheidsinstanties vinden steeds meer de weg naar het fonds, mede dankzij de website.

Wat deed je voordat je voor het FFH kwam werken? Wat is je opleiding?
Ik heb na mijn middelbare school rechten gestudeerd aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Vervolgens heb ik als juridisch medewerkster bij het waterschap in Goes gewerkt en bij de (toenmalige) gemeente Veere.

Wat zijn je hobby’s/interesses?
Dingen samen met familie of vrienden ondernemen. We wonen hier in een schitterend gebied en ik houd erg van fietsen en wandelen. Aan het einde van de (werk)dag ga ik heel graag even over de hoge duinen naar Vlissingen. Even naar zee, dat is heel belangrijk voor me. Verder lees ik heel graag, en ik houd van koken, alleen of samen met mijn man.

Hoe ziet je ultieme lekker-mezelf-zijn – dag eruit?
Lekker uitslapen, gezellig ontbijten met z’n allen. En dan naar buiten, iets actiefs doen. Met m’n man, met het gezin, of met vrienden. Mijn man en ik werken ook allebei graag in de tuin, dus als we met ons tweeën zijn kan het heel simpel zijn. Geluk zit in hele kleine dingen.

Mijn eerste contact met Joris was vandaag precies 2 maanden geleden. Hij slaagde er niet in om in te loggen op de website en vroeg mij om hem daarbij te helpen. We raakten al gauw “in gesprek”, eerst per email en vervolgens via Skype. Het bleek me dat Joris een markante persoon is en dus de moeite waard om te interviewen en hem zo voor het voetlicht van de Hurgronje familie te brengen.

Hoe oud ben je, waar woon je en met wie?
Ik ben geboren 19 maart 1945. Ik ben dus recent 78 jaar oud en ben al 49 jaar samen met Catrien. Wij trouwden in 1984 en hebben twee kinderen van 38 en 35 jaar oud. Ik ben een oprechte Rotterdammer. In de Maasstad begon mijn grootvader (chemisch ingenieur) in 1901 een onderzoekslaboratorium, en dankzij mijn vader en mijn broer Robertus bleef het lab precies een eeuw binnen de familie.


Hoe lang ben je lid van het familiefonds?

Sinds m’n 21e. Indertijd waren de familievergaderingen in Middelburg. Ik ging mee en had het naar m’n zin. Er waren meerdere jongeren.

Hoe lang ben je actief binnen het familiefonds, en in welke functie(s)?

Ik heb nooit een officiële functie bekleed binnen het fonds (ik ben geen bestuurder, dat zit helemaal niet in me), maar als gewoon lid ben ik bij vlagen actief geweest. Na m’n 50e heb ik meer belangstelling ontwikkeld voor het fonds. De afgelopen jaren heb ik 2x de sportdag georganiseerd.

In 2024 komt er weer een sportmeeting, hoewel ik bij de jaarvergadering 2020 heb gezegd “Ik doe het nooit meer”. Het is een enorm gedoe, maar ik heb er reuze lol in.

Wat motiveert je om actief te zijn voor het Familiefonds?

Ik krijg steeds meer plezier in het fonds. Het doet goed werk, heel reëel, en goed georganiseerd. Recent heb ik een hele goeie ervaring opgedaan met Titia Bosch van Rosenthal. Zij heeft mijn zoon echt daadwerkelijk geholpen, heel adequaat. Daar ben ik haar erg dankbaar voor.

In de loop der tijd heb ik vrienden gemaakt binnen het fonds. Mensen met wie ik regelmatig in contact ben. Ook dat motiveert om mijn steentje bij te dragen.

Welke memorabele momenten zijn je bijgebleven van je tijd binnen het Familiefonds tot nu toe?
In de jaren 60 was ik beginnend journalist en ronduit arm. Ik heb toen geld gekregen van het fonds.

Tijdens een familievergadering, ik schat dat het zo’n zes jaar geleden was, nam mijn oudere broer Dolph het woord. Ik was het absoluut niet met hem eens en heb dus ook mijn mening gegeven. Aldus ontwikkelde zich een discussie tussen hem en mij. Dat moet voor de overige aanwezigen wel opmerkelijk zijn geweest; die twee broers op leeftijd die daar met elkaar stonden te discussiëren…

De discussie over de leerstoel. Dat was me wat! Ik heb Arjan van Dixhoorn daarna 3x opgezocht als journalist. Aardige man.

En natuurlijk de sportdagen. Wat een werk was dat om die te organiseren! Maar het resultaat stemt tot grote tevredenheid. Bij beide gelegenheden hebben we met enige tientallen familieleden een hele leuke dag doorgebracht waarbij er weer nieuwe contacten zijn gelegd.

Hoe zie jij de toekomst van het Familiefonds?

Heel positief. Tenzij de hele wereldeconomie instort, maar anders blijft het fonds gewoon bestaan. En het aantal leden blijft groeien. Het fonds heeft dus bestaansrecht.

Wat is je beroep?

Journalisthistoricus. Ik heb geschreven voor De Rotterdammer, Het Vrije Volk, De Havenloods en De Oud Rotterdammer. In de jaren negentig was ik negen jaar redacteur van de Kroniek, het periodiek van het Historisch Genootschap Roterodamum dat destijds 3000 leden telde.

Ik heb in opdracht veel jubileumboeken geschreven, waarbij de totale productie eveneens in mijn handen lag. Bijvoorbeeld:

• Honderd jaar Keuringsdienst van Waren in Rotterdam
• Boekhandel Donner 1912-1992
• Restaurant Old Dutch (60 jaar)
• Het Witte Huis 1898-1998
• Café Melief-Bender
• Vereniging Kralings Zwembad, 1931-1996

Ik heb 22 boeken, bundels en facsimile geschreven en geproduceerd, steeds met de historie van Rotterdam als centraal onderwerp. Het belangrijkste is mijn caféboek serie: Rotterdamse cafés vanaf 1900 tot nu. Het zijn 5 oblong boeken (salontafelformaat) met ca. 1400 foto’s, uit diverse archieven en van fotografen van nu. Je mag het een standaardwerk noemen. Er komt nog één boek uit, namelijk ‘Rotterdamse Restaurants’, van 1900 tot heden. Volgend jaar stop ik écht!

Wat zijn je hobby’s/interesses?

Ik speel golf, ga regelmatig pokeren in het café, en ben dol op wandelen. Ik ben twee keer in Nepal geweest tot 5400 meter hoog! Ik houd ook erg van zee-zwemmen. Daarvoor ga ik dan naar Zeeland, naar Burgh-Haamstede, waar we een familiehuis hebben.

Wat is naar jouw mening je beste eigenschap, en wat je slechtste?

Slechtste: ik ben verschrikkelijk slordig met paperassen en zo. Dat is schrijverseigen.
Beste: ik heb een opgeruimd karakter, ik ben best wel aardig voor de mensen. En ik ben kritisch, wat soms goed is en soms niet.

Hoe ziet je ultieme lekker-mezelf-zijn-dag eruit?

Overdag een lange natuur-wandeling en ’s avonds naar de film. Tussendoor thuis eten, want Catrien kookt zo lekker dat ik het liefste thuis eet. Uit eten is tegenwoordig ook wel heel erg duur…

Tenslotte
Joris heeft aangeboden om, als hij klaar is met het schrijven van het restaurantboek, een artikel (of zelfs een serie van artikelen!) te schrijven over de historie van het Familiefonds. Dit in samenwerking met zijn broer Dolph, waarvan akte 🙂

Hoe oud ben je, waar woon je en met wie?
Ik ben 41 jaar en woon sinds 2017 in Bussum, met mijn vrouw, onze 3 kinderen, onze au-pair uit Brazilië, 3 cavia’s en een puppy.

Hoe lang ben je lid van het familiefonds?
Sinds mijn 21e, oftewel nu 20 jaar. Mijn vader heeft mij aangemeld bij mijn geboorte. Op mijn 21e heb ik me aangemeld als lid. Dat was bij ons thuis eigenlijk niet in Frage.

Hurgronje heeft altijd onderdeel uitgemaakt van mijn leven. Als klein jongetje ging ik al mee naar de vergaderingen. In die tijd moesten de administrateuren overigens nog op Walcheren wonen.

Hoe lang ben je actief binnen het familiefonds, en in welke functie(s)?
Het begon voor mij met de Jonge Honden van Hurgronje. Daarna ben ik een poos minder betrokken geweest, tot ik in 2017 werd gepolst voor de functie van administrateur. Het was eigenlijk de bedoeling dat ik eerst een jaartje zou meelopen maar door omstandigheden werd het meteen voor het echie. Dat was begin 2018.

Wat motiveert je om actief te zijn voor het Familiefonds?
Het is vooral heel leuk werk om te doen. We bevinden ons naar mijn mening in een bevoorrechte positie: een prachtig fonds dat al 255 jaar bestaat. Daar onderdeel van uitmaken is prachtig.

Het vermogen is gigantisch gegroeid en we kunnen er ook wat mee. Natuurlijk moet je geen spannende dingen doen met dat vermogen. Daar leent het zich niet voor. Als administrateur ben ik medeverantwoordelijk voor het beheer van het fonds. Het rendement van het vermogen mag gebruikt worden om familieleden en weldadigheidsprojecten te ondersteunen. Daarmee brengen we een deel van het vermogen terug in de maatschappij, en dat schept voldoening.

Iedere aanvraag komt binnen met een uitgebreide lijst aan informatie. Maar wat mij vooral interesseert is de persoon achter de aanvraag en het “echte verhaal”. De aanvragen zijn een bijzondere manier om leuke contacten met familieleden te hebben.

Welke memorabele momenten zijn je bijgebleven van je tijd binnen het Familiefonds tot nu toe?
Mijn jongste Hurgronje herinnering dateert van toen ik 11 jaar oud was: de lustrum viering. Het was een familiedag met hockey en voetbal tussen de staken. Een koets met Isaac en Josephine die de familieleden toespreken. Er werd een rally gereden in mooie oldtimers. Daarna een uitbundig diner. Dat was overweldigend om mee te maken, mede ook omdat ik mij realiseerde dat iedereen familie was. Voor mij is de herinnering aan dat lustrum een belangrijke reden om mij ook in te zetten voor het fonds. Ik hoop dat ik anderen die herinnering ook kan geven.

Andere memorabele momenten zitten in de persoonlijke gesprekken die je met familieleden hebt bij een hulpvraag. Mensen geven je een inkijkje in hun persoonlijke zaken, met het oogmerk dat het Familiefonds ze kan helpen. Dat is niet altijd makkelijk en het vraagt van familieleden om ons als administrateuren in vertrouwen te nemen. Daar moeten we zorgvuldig mee omgaan. Maar als het uiteindelijk tot een toewijzing leidt en je kan iemand echt helpen, dan geeft dat veel voldoening.

Hoe zie jij de toekomst van het Familiefonds?
We moeten het vooral niet te spannend maken. Wat we doen, doen we goed.

Ik ben heel blij met de website en de nieuwsbrief. Vroeger waren we een clubje dat 1 à 2 x per jaar bijeenkwam, tegenwoordig is er meer connectie. Nu is het voor iedereen mogelijk om te zien wat er gebeurt, als je je interesseert voor het fonds, dan kun goed volgen waar het geld naartoe gaat. In deze tijd is het ook makkelijker om zoiets te organiseren.

Voor de toekomst denk ik dat we ons nog meer moeten concentreren op het verbinden van mensen. Ik hoop dat we ooit fysiek iets kunnen aanschaffen, bijvoorbeeld een stukje vakantiepark, of een mooi oud Zeeuws huis. Een plek waar de familie kan samenkomen. Maar ook bijvoorbeeld om familieleden die het moeilijk hebben te kunnen aanbieden om eens lekker uit te waaien.

Wat is je beroep?
Advocaat in Amsterdam, samen met 3 andere partners. Ik ben gespecialiseerd in reorganisaties van bedrijven, faillissementssituaties en ingewikkelde ondernemingsrechtelijke procedures. Met name ervaring met schuldenproblematiek komt nog wel eens van pas in mijn rol als administrateur.

Wat zijn je hobbies/interesses?
Ik verdeel m’n tijd tussen overdag gezin en werk, en in de avonduren Hurgronje. Dat laat heel weinig tijd voor andere dingen… Echter, als we de tijd kunnen vinden, dan gaan mijn vrouw en ik graag een stuk race fietsen. En in m’n eentje ga ik graag hardlopen. Ik probeer om ten minste één keer in de week tijd te maken voor het één of het ander.

Mijn vrouw en ik houden allebei van koken. Ik kook graag een mooi stuk vis. Als ik naar Zeeland ga stop ik altijd in Stellendam of Neeltje Jans om verse vis te kopen.

Wat is naar jouw mening je beste eigenschap, en wat je slechtste?
Beste eigenschap: ik kan veel aan, kan veel hooi op m’n vork nemen.
Slechte eigenschap: ik ben een extreme deadline werker en daarmee een slechte zelfstarter.

Hoe ziet je ultieme lekker-mezelf-zijn – dag eruit?
Mijn ideale dag: na rustig wakker worden eerst koffie! Dan naar buiten, in de tuin werken, een wandeling maken, of een stuk fietsen. Vervolgens een lekkere warme lunch en ’s middags door Amsterdam zwerven. Om dan te eindigen met vrienden op een terras op een zwoele zomeravond.

Dit hebben we afgelopen weekend overigens nog gedaan. Waarbij de zwoele zomeravond werd vervangen door een verwarmd terras. Ook niet slecht.

Wil je verder nog iets kwijt?
Ik doe het werk voor het Familiefonds met heel veel plezier. De advocatuur is erg leuk, juist omdat je mensen helpt. Maar je doet het ook als beroep en verdient er je brood mee. Er is dan een commerciële drijfvering, je bent (soms) beperkt in de tijd die je kan besteden aan een zaak, de financiële draagkracht van je client en wat niet meer.

Bij het werk voor het Hurgronjefonds speelt dat allemaal niet mee. Het schept voldoening om mensen te kunnen helpen, zonder dat je rekening hoeft te houden of het wel wat oplevert. Hoe waardevol dat is, dat merk je pas echt als je contact hebt met de degene die wordt geholpen. Iemand iets kunnen bieden dat ze zelf niet zo gauw zouden doen, hulpmiddelen wegens een beperking, overbrugging in een tijd van krapte, het extraatje waarvoor anders financieel nooit ruimte is. De persoonlijke terugkoppeling daarvan, daar doe je het voor.

Hoe oud ben je, waar woon je en met wie?
Ik ben 47 en woon in Leidschendam met mijn vrouw Corinne. Tot voor kort woonden onze drie kinderen nog bij ons, maar die zijn inmiddels allemaal het huis uit. Twee studeren en eentje doet haar eindexamen in het buitenland.

Hoe lang ben je lid van het Familiefonds?
Sinds mijn 21e, dus inmiddels al weer 26 jaar. Mijn moeder is lid en mijn ouders gingen altijd naar alle bijeenkomsten: de familievergadering in januari, en de zomerbijeenkomsten die indertijd regelmatig plaatsvonden. Mijn oom (Matthijs Snouck Hurgronje) werd administrateur, en ik woon ook al sinds jaar en dag de vergaderingen bij.

Hoe lang ben je actief binnen het Familiefonds, en in welke functie(s)?
Allereerst was ik lid van de Jonge Honden van Hurgronje. Daarmee heb ik een aantal bijeenkomsten georganiseerd en mee gedaan in de grote steden. Vervolgens ben ik in 2004 lid geworden van de Commissie van Voorbereiding. Tot 2007, want toen zijn we met het gezin naar Amerika verhuisd. In 2012 zijn we teruggekomen en toen ben ik lid geworden van de Vermogens Advies Commissie. En dat ben ik gebleven tot ik begin 2021 administrateur ben geworden.

Wat motiveert je om zo actief te zijn binnen het Familiefonds?
Twee dingen: allereerst leeft het binnen de familie, ik ben ermee opgegroeid.

Ten tweede: het is een uniek instituut. Je kunt veel betekenen voor familieleden die hulp nodig hebben en ook voor weldadigheid. Het fonds bestaat al zo lang! De combinatie vind ik mooi. Iedereen kan een steentje bijdragen, ik ook en dat doe ik dus.

Welke memorabele momenten zijn je bijgebleven van je tijd binnen het Familiefonds tot nu toe?
Ik heb goede herinneringen aan de zomerbijeenkomsten uit mijn kindertijd. Mijn ouders hebben eens zo’n bijeenkomst georganiseerd in de kop van Noord Holland.

Het 225 jarig bestaan was ook geweldig. Een hele grote bijeenkomst was dat. Ik herinner me mijn moeder die met Dolph Boddaert voorreed in een koets. Ze speelden onze voorvaderen. Mooie scene en een mooi feest. Dat kan de familie goed.

De goede herinneringen zitten vooral in de bijeenkomsten van de Jonge Honden en de zomerbijeenkomsten. Die traditie mag vooral worden voortgezet. Het helpt om de band te smeden onder de leden. Je bent familie en het is leuk om bij elkaar te komen.

Hoe zie jij de toekomst van het Familiefonds?
Binnen de familie zullen er altijd leden behoefte hebben aan ondersteuning. Zolang we het fonds goed beheren kan dat ook. En dat is het belangrijkste. Het fonds groeit en nieuwe mensen brengen nieuwe ideeën mee. Prachtig zo’n oud fonds en ik zie daar ook nog een lange toekomst voor.

Wat is je beroep?
Ik ben Plaatsvervangend Directeur Internationale aangelegenheden bij het Ministerie van Justitie en Veiligheid. We proberen de bewindslieden zo goed mogelijk te ondersteunen bij hun reizen en bij hun internationale onderwerpen zoals grensoverschrijdende criminaliteit of terrorisme. Ik reis veel met de ministers. Onderhandelingen worden meestal in het Engels gevoerd, maar de vorige minister sprak meer talen dan ik. In het Frans en het Engels red ik me goed, maar hij sprak bijvoorbeeld ook Italiaans en als hij met zijn Italiaanse collega sprak moest ik wel extra mijn best doen.

Wat zijn je hobbies/interesses?
We hebben een zeilboot in Hoorn. Dat vergt veel tijd en onderhoud, maar nu de kinderen het huis uit zijn hebben we daar meer tijd voor. Heerlijk zeilen in de zomer. IJsselmeer, Friesland en de Waddenzee.

Daarnaast mag ik graag hout bewerken. Meubels maken bijvoorbeeld. Dat duurt eindeloos, kost onnoemelijk veel tijd maar dat doe ik heel graag. Ik heb een schuur vol “zooi”: zoveel zelfs, dat als het tijd is voor het onderhoud van de boot, dan liggen dus het zwaard en het roer in onze woonkamer.

Wat is naar jouw mening je beste eigenschap, en wat je slechtste?
Ik denk dat mijn beste eigenschap het feit is dat ik prima overweg kan met heel veel verschillende mensen. Ik krijg niet gauw ruzie, wat zowel in werk als privé handig is. En ik vind het leuk om met heel veel verschillende mensen in contact te zijn.

Voor wat betreft mijn slechtste eigenschap: er zijn er heel veel om uit te kiezen 😉 Ik denk dat ik misschien soms ongeduldig kan zijn. En ik ben een slordige timmerman.

Hoe ziet je ultieme lekker-mezelf-zijn – dag eruit?
Samen met Corinne en de kinderen lekker met de boot op de Waddenzee. We pakken het tij mee en koersen met de wind in de rug naar een van de Waddeneilanden. Hapje eten, uitkijken over de dijk: helemaal goed.

Hoe oud ben je, waar woon je en met wie?
Ik ben 57 jaar en sinds 26 jaar getrouwd met Suzanne; we hebben 3 studerende kinderen die inmiddels allemaal lid van het familiefonds zijn. Suzanne en ik wonen in Baarn met onze hond, Stach. Het is best bijzonder om met z’n tweetjes te zijn nu de kinderen het nest hebben verlaten. Maar in de weekends is er altijd wel een kind thuis dat voor actie zorgt.

Twee van onze kinderen doen dit studiejaar stages in het buitenland, wat we van een afstandje volgen. We hebben een familiehuis in Zeeland. Mijn broer woont daar en wij gaan er regelmatig naartoe om vakantie te vieren. We verblijven dan in het “tuinmanshuis”.

Hoe lang ben je lid van het familiefonds?
Sinds mijn 21e, dankzij mijn ouders. Die waren allebei lid en hebben elkaar zelfs leren kennen via het fonds! Ze komen uit verschillende staken, maar hadden dus beide stemrecht. Mijn oom Jan Heyse is lang administrateur geweest en ik ben er langzaam maar zeker ingerold.

Hoe lang ben je actief binnen het familiefonds, en in welke functie(s)?
In 2011/2012 werd ik gevraagd voor de Vermogens Advies Commissie. Ik dacht eerst dat dat een vergissing was, want mijn broer met zijn “bankenachtergrond” is meer financieel onderlegd. Het bleek echter geen vergissing, en ik heb geaccepteerd.

In 2017 werd me gevraagd om administrateur te worden. Een en ander kwam vrij onverwacht door het aftreden van Bernhard van Meeteren.

Wat motiveert je om je actief in te zetten voor het fonds?
Het feit dat het fonds überhaupt bestaat moet je koesteren. Niemand van de huidige familieleden heeft zelf ooit iets hoeven doen voor het bezit dat nu door het fonds beheerd wordt. Het is er gewoon.

Als administrateur probeer je iedere aanvraag zo objectief mogelijk te beoordelen. Je bekijkt elke aanvraag van alle kanten om, binnen de regels en in de geest van het fonds, tot een eerlijke beslissing te komen. Geen twee aanvragen zijn gelijk en dat maakt het toepassen van het gelijkheidsbeginsel tot een uitdaging!

Welke memorabele momenten zijn je bijgebleven van je tijd binnen het familiefonds tot nu toe?
Het laatste lustrum was een absoluut hoogtepunt; 250 jaar is niet niks… Zoveel mensen samen die allemaal familie van elkaar zijn. Heel bijzonder.

De familievergadering in januari is een jaarlijks hoogtepunt, vooral vanwege de gezelligheid erna. We gaan proberen om zodra dat weer mogelijk is weer “live” bij elkaar te komen. Te beginnen met de aanstaande familiedag op 9 juli 2022.

Hoe zie jij de toekomst van het familiefonds?
Over 250 jaar bestaat het fonds als alles goed gaat nog steeds. Dat is iets wat bij geen enkele bank in een hokje past. Die hebben hokjes voor maximaal enkele decennia in de toekomst, maar niet voor 250 jaar of zelfs langer.

We beheren als administrateuren tijdelijk iets wat al heel lang bestaat en nog heel lang blijft bestaan. Dat is erg bijzonder, waar zie je dat nog?

Wat is je beroep?
Ik ben al 22 jaar notaris en heb het nog steeds naar m’n zin. Er komt wel steeds meer administratief gedoe omheen. Het hoort erbij maar tegenwoordig word je daarop soms meer beoordeeld dan op de juridische inhoud. Allemaal extra werk dat weinig met de inhoud van het vak te maken heeft.

Wat zijn je hobby’s/interesses?
Ik ben al 15 jaar navigator bij klassieke rally’s [= rally’s met klassieke auto’s]. Ik heb zelf een MG uit 1976, maar als navigator stap je altijd bij anderen in. Ik zit soms dus naast de bestuurder in m’n eigen auto, of in de auto van de bestuurder.

Regelmatig mag ik ook navigeren bij internationale rally’s. Het klinkt wellicht gek, maar 10-12 uur in een auto met de kaart op schoot maakt m’n hoofd leeg.

[Als ik vraag of dat navigeren gebeurt met het bolletje-pijltje-systeem (dat is het enige waarvan ik ooit gehoord heb) vertelt hij me dat er ongeveer 80 kaartlees systemen bestaan, en dat ze die allemaal door elkaar gebruiken. Pffft!]
De Tulpen rally is de oudste Nederlandse rally en staat in mei weer op de agenda. Hij eindigt normaliter bij Huis ter Duin in Noordwijk. Hopelijk gaat dat dit jaar weer door…

Wat is naar jouw mening je beste eigenschap, en wat je slechtste?
Tsjonge, wat moet ik daar nou op antwoorden..? Ik denk dat mijn beste eigenschap mijn gevoel voor rechtvaardigheid is. Als iemand een aanvraag doet bij het familiefonds, dan is dat niet voor niks, je moet met de billen bloot. Als administrateur probeer ik zo goed mogelijk om beide kanten te bekijken, zowel de aanvrager als het fonds te vertegenwoordigen. Is dit eerlijk? Valt het binnen de regels? Iedere aanvraag moet je zeer zorgvuldig afwegen.

[Voor de slechte eigenschap haalt Michiel zijn vrouw Suzanne erbij. Zelf gaat hij even weg zodat we vrijuit kunnen praten. Suzanne vertelt me het volgende:]
Michiel is zeer empathisch, hij kan zich goed inleven in anderen. Hij is integer. Michiel is een hele harde werker. De functie van fungerend administrateur is heel erg intensief; het is echt een tweede baan.

Als slechte eigenschap zou ik zeggen het feit dat hij geen nee kan zeggen als mensen hem persoonlijk om hulp vragen, en dan bedoel ik bij praktische zaken. [Je zou dat natuurlijk ook als een goede eigenschap kunnen beschouwen, maar ik denk dat Suzanne bedoelt dat het nog wel eens ten koste van hemzelf en zijn gezin gaat.]

Hoe ziet je ultieme lekker-mezelf-zijn – dag eruit?
Ik vind het heerlijk om in Zeeland in ons huisje te zijn. Dat is voor mij de ultieme ontspanning. Walcheren, fietsen, een beetje rommelen in de tuin. Een strand- of boswandeling maken met de hond… heerlijk!

Wil je verder nog iets kwijt?
Ik vind het leuk dat er nu wat gebeurt in het familiefonds. Goed initiatief deze interviews!

De mens is nieuwsgierig en de familieleden van het hurgronjefonds vormen geen uitzondering. Wie zijn al die familieleden? Waar wonen ze? En met wie? Wat drijft hen? Wat doen ze in het dagelijks leven?

Om deze en andere vragen te beantwoorden hebben we besloten familieleden te interviewen. We nemen als het ware een virtueel kijkje in de keuken. Fungerend Administrateur Titia Bosch van Rosenthal bijt het spits af.

Hoe oud ben je, waar woon je en met wie?
Ik ben 61 jaar en ik woon met mijn man Arie en onze twee teckels in Oostkapelle. Arie en ik zijn inmiddels 18 jaar getrouwd en we ondernemen heel veel samen. Arie heeft 2 volwassen kinderen met wie ik het goed kan vinden. En voor de kleinkinderen ben ik net zo goed oma als hij opa. We gaan ze zo af en toe ophalen in Den Haag. Dan blijven ze 3 nachtjes bij ons slapen (feest!) voordat we ze weer terugbrengen. Dat is een hele hijs, maar ook heel heerlijk.

Hoe lang ben je lid van het familiefonds?
Ik ben op mijn 21e lid geworden. De familie aan mijn moeders kant ging altijd naar alle vergaderingen.

Hoe lang ben je actief binnen het familiefonds, en in welke functie(s)?
Ik heb van m’n 17e tot m’n 41e jaar in het buitenland gewoond en kon in die tijd dus niet actief zijn. Wel heb ik regelmatig om gezondheidsredenen een bijdrage van het fonds ontvangen. In 2008 ben ik lid geworden van de Commissie van Voorbereiding, en in 2011 ben ik administrateur geworden.

Wat motiveert je om actief te zijn voor het familiefonds?
Allereerst omdat het fonds voor mij klaarstond toen ik het nodig had. Bij terugkeer in Nederland heb ik besloten dat ik, als de gelegenheid zich zou voordoen, graag iets terug wilde doen.

Daarnaast de uniekheid van het fonds, de goede doelen, en het ontmoeten van allerlei mensen. Daar krijg ik energie van, ook al kost het veel tijd.

Welke memorabele momenten zijn je bijgebleven van je tijd binnen het familiefonds tot nu toe?
Allereerst de familie bijeenkomst in het Stadhuis van Middelburg ter gelegenheid van de inauguratie van Arjen van Dixhoorn als Hurgronje professor, hij heeft de Hurgronje Leerstoel namens het Fonds opgezet.

En natuurlijk het 250 jarig bestaan van ons Fonds op Landgoed Twistvliet, waar jong en oud elkaar ontmoette. Sinds de lustrum festiviteiten zien we steeds meer jongeren bij de vergadering. Er is een vaste kern van familieleden die altijd komen, maar er zijn toch ook elke keer weer nieuwe mensen.

Hoe zie jij de toekomst van het familiefonds?
Na 250 jaar zal er niet snel iets veranderen. We zijn een behoudende club. Toch moet er in de toekomst ruimte zijn om ons aan te passen aan de actualiteit. Ik hoop dat we mee blijven gaan met de tijd. Ik zie dat als cruciaal om de jeugd enthousiast te maken om dit straks over te nemen. Maar ik ben er 100% van overtuigd dat het fonds nog heel lang zal bestaan.

Wat is je beroep?
Ik ben opgeleid als horeca manager bij Hilton International. Daarna heb ik een hotel-restaurant gehad in Engeland en 5 jaar als informatie manager gewerkt op een college in Taunton (UK). Terug in Nederland ben ik parttime in het interieur bedrijf van mijn zuster in Amersfoort gaan werken. De laatste 5 à 6 jaar werk ik in deeltijd voor diverse instellingen. Sinds Arie met pensioen is werk ik steeds minder.

Ik ga graag met mensen om, en daar sluit het werk voor het familiefonds op aan. Ik ben tevens secretaris van de familievereniging van mijn familie van vaders kant. Daarvoor organiseer ik ieder jaar een bijeenkomst in de Achterhoek (4 generaties). In de tussentijd houd ik iedereen op de hoogte van wat er zoal gebeurt binnen die kant van de familie.

Wat zijn je hobby’s/interesses?
Tuinieren, fietsen, golfen, natuurinventarisaties verzorgen op de golfclub (met diverse specialisten). Arie en ik zijn enthousiaste zwemmers. Van april tot oktober gaan we elke dag zwemmen in zee. We gaan graag op pad. Eén maand per jaar brengen we met onze honden door aan de Spaanse kust. Zo duurt de winter voor ons minder lang.

Wat is naar jouw mening je beste eigenschap, en wat je slechtste?
Ik denk dat mijn beste eigenschap mijn inlevingsvermogen is. Ik ga niet af op wat ik op het eerste gezicht zie, maar neem de moeite om de persoon te leren kennen. Als me blijkt dat iemand niet goed in z’n vel zit, dan doe ik mijn best om te helpen. Daarbij kan ik veel geduld opbrengen.

Mijn slechtste eigenschap is zonder meer het feit dat ik het heel moeilijk vind om te voelen wanneer ik rust moet nemen. Hoeveel energie kan ik ergens in stoppen voordat het teveel is?
Ik kamp sinds mijn jeugd met een heel vervelend virus. Als ik ergens heel erg enthousiast over ben ga ik maar door, tot de uitputting toeslaat. En dan steekt dat virus opnieuw de kop op. Dat heeft er bijvoorbeeld toe geleid dat ik sinds 5 jaar halfzijdig verlamd ben in mijn gezicht.

Hoe ziet je ultieme lekker-mezelf-zijn – dag eruit?
‘s Morgens samen met Arie een heerlijke wandeling in de natuur. Dan een lekkere lunch ergens met een prachtig uitzicht, en dan teruglopen bij het licht van de ondergaande zon.

Wil je verder nog iets kwijt?
Administrateur is een functie die heel veel tijd kost. Ik ben momenteel de enige administrateur die in Zeeland woont en daardoor zijn Arie en ik heel veel op pad om openingen, concerten en zo meer bij te wonen van organisaties die door het fonds ondersteund worden. Gelukkig vinden we dat allebei ontzettend leuk. Het is werkelijk bijzonder om al die projecten van dichtbij te mogen aanschouwen.